Winterpleisterplaats

De Bleeke Heide was eeuwenlang voor de mens vrijwel onbruikbare, woeste grond. Het was een moerassig, glooiend heidegebied, met verspreide bosjes en grote en kleine vennen. Het moet een waar vogelparadijs zijn geweest, vooral voor watervogels en steltlopers.

In de eerste helft van de 19e eeuw werd het zoveel mogelijk ontwaterd en voor een groot deel bebost. Van de vennen bleven alleen enkele poelen over. Rond 1900, toen de kunstmest beschikbaar kwam, werden schrale zandgronden opeens interessant voor de landbouw. De Bleeke Heide werd weer ontbost, geëgaliseerd en als weide- en akkerland in gebruik genomen. De grondwaterstand werd nog verder verlaagd.

Toch bleven groepjes trekvogels het gebied als winterpleisterplaats gebruiken.

Water- en weidevogels

In de jaren 90 werd de Bleeke Heide aangewezen als ganzen- en weidevogelgebied, in het kader van het Nationaal Natuurbeleidsplan. Het beheer kwam in 1999 in handen van Staatsbosbeheer. Opnieuw ging alles op de schop. Een aantal vennen werd weer uitgegraven, met de vrijgekomen grond werden de oude hoogteverschillen weer aangebracht en door stuwtjes in de waterloopjes werd de waterstand flink verhoogd.

Het werd meteen een succes. Grote groepen eenden, ganzen en steltlopers overwinteren nu weer op de Bleeke Heide. Alleen als de winter echt toeslaat en de grond en de vennen bevroren raken, vertrekken ze.

Observatiemuur

De vogelkijkplaats achter de aarden wal is vervangen door een betonnen wand, die onder een gunstiger hoek is geplaatst. Vanachter deze muur met openingen kunnen de vogels goed worden bekeken, zonder ze te verstoren. Hier beginnen we de ochtend, maar we maken voor zover mogelijk ook een wandeling langs het water. De paden rondom de Bleeke Heide  zijn van 15 november tot 15 maart niet toegankelijk ; het is dan ‘rustgebied’.

Tips: Vergeet vooral je verrekijker niet !

Let op het weerbericht en zorg voor geschikt schoeisel en kleding, liefst in gedekte kleuren.

Inschrijven en aanmelden kan hier!